જીવ કોને કહેવો ? * વિષયો સહિતનું ચૈતન્ય તે જીવ. -જે પોતાને કર્તા- ભોકતા માને છે અને પોતાનામાં મર્યાદિત શક્તિ છે, અજ્ઞાન રહેલું છે,પોતે અસમર્થ છે,પરાધિન અને પરિછિન્ન છે એમ માનીને અનિત્ય પદાર્થોમાં અહંતા – મમતા આરોપી પોતાને નિષ્કારણ સુખી – દુખી માને છે તે જીવ છે, દશ્યો સાથે સંકળાઈ જાય, દશ્ય પદાર્થના રંગે રંગાઈ જાય,’મારુ – તારુ’ની મોહજાળમાં લપટાઈ જાય તે જીવ છે.

દિવ્યતા ભણી જવાનું છેલ્લુ પગથિયું કયું? * શરણાગતિ,સર્મપણ.

પરમાત્માની શક્તિનો કયારે અનુભવ થાય? * નામરૂપને સમર્પિત થતા આવડે તો.

ઋણાનુંબંધ કયારે ન ગણાય? *કોઈ સામે ચાલીને અને અપેક્ષા વિના મદદ કે સહાય કરવા આવે ત્યાં ઋણાનુબંધ નથી.

સૂક્ષ્મ બાબતો કયારે સમજાય છે? * બુધ્ધિ એકાગ્ર,નિર્મળ અને સત્યાનુસંધન કરનારી બને ત્યારે.

જીવાત્મા પરના પડદાને દૂર કરવાનાં સાધનો કયાં ? * શ્રધ્ધા. – અધ્યાત્મમાં ચિત્તની પ્રસન્નતાને શ્રધ્ધા કહેવામાં આવે છે;તેને લીધે સાધનામાં અભિરુચિ જાગે છે અને વિશ્વાસમાં દઢતા આવે છે. * વીર્ય. – શ્રધ્ધામાંથી ઉત્પન્ન થતાં ઉત્સાહ અને તત્પરતા. * સ્મૃતિ. – જેનાથી કર્તવ્યકર્મની નિત્ય જાગૃતિ રહે. * સમાધિ. -શુધ્ધ ચિતની એકાગ્ર અને સ્થિર અવસ્થા. પ્રજ્ઞા. – સમાધિમાં રહેલા એકાગ્ર ચિત્તને જે વિવેકજ્ઞાન પ્રાપ્ત થાય તે.

પરમાત્મા અને આપણી વચ્ચે આડુ શું આવે છે? * ઇચ્છાશક્તિ,ક્રિયાશક્તિ અને અજ્ઞાનનાં આવરણો. *કોઈને કોઈ પ્રકારની પકડ. -મનુષ્ય પ્રયત્ન કરી એક પકડમાંથી છુટે તો બીજી પકડમાં આવી જાય છે અને તેને એનો ખ્યાલ પણ રહેતો નથી.

પરમ તૃપ્તિનો અનુભવ કયારે થાય? * વિષય માત્ર ખરી પડે ત્યારે.

જીવન મુકત સ્થિતિ કોને કહેવાય? *શરીર હોય પણ સંસારના બંધન ન હોય. * અજ્ઞાનની નિવૃતિ થઈ ગઈ હોય. * દેહાદિ ક્ષણભંગુર છે એવી નિત્ય જાગૃતિ સાથે બ્રહ્મ સાથે અનુસંધાન.

અધ્યાત્મમાર્ગમાં અભ્યાસને કેમ મહત્વ આપવામાં આવે છે? * મુળભુત તત્વને સમજવું છે એટલે. * અભ્યાસ એટલે નિયમિતતા અને નિત્યપણૂ.અભ્યાસ દ્રારા જે છે તેમા છે પણૂ લાવવું અને જેમાં છે પણૂ નથી તેમાંથી છે પણૂ ટાળાવુ. * અભ્યાસથી સર્જેલી માયા અભ્યાસથી ટાળી શકાય છે.