પગ ઘુંઘરૂં બાંધ મીરા નાચી રે || મૈં તો મેરે નારાયણ કી આપહિ હો ગઇ દાસી રે | પગ ઘુંઘરૂં બાંધ મીરા નાચી રે || લોગ કહૈ મીરા ભઇ બાવરી ન્યાત કહૈ કુલનાસી રે | પગ ઘુંઘરૂં બાંધ મીરા નાચી રે || બિષ કા પ્યાલા રાણાજી ભેજ્યા પીવત મીરા હાઁસી રે | પગ ઘુંઘરૂં બાંધ મીરા નાચી રે || મીરા કે પ્રભુ ગિરધર નાગર સહજ મિલે અબિનાસી રે | પગ ઘુંઘરૂં બાંધ મીરા નાચી રે ||

હે રી મૈં તો પ્રેમ-દિવાની મેરો દરદ ન જાણૈ કોય | ઘાયલ કી ગતિ ઘાયલ જાણૈ જો કોઈ ઘાયલ હોય | જૌહરિ કી ગતિ જૌહરી જાણૈ કી જિન જૌહર હોય | સૂલી ઊપર સેજ હમારી સોવણ કિસ બિધ હોય | ગગન મંડલ પર સેજ પિયા કી કિસ બિધ મિલણા હોય | દરદ કી મારી બન-બન ડોલૂં બૈદ મિલ્યા નહિં કોય | મીરા કી પ્રભુ પીર મિટેગી જદ બૈદ સાંવરિયા હોય |

મનડાને સ્થિર કરે જાગીને જાણે ભલે વર્તે ઈ સંસાર વહેવાર માંહ્ય રે ભીતર જગાડ્યા જેણે માંહ્યલાને માણ્યો એણે માયા કરે નહીં કાંઈ રે … મનડાને. અભ્યાસ આદર્યો ને ભ્રમણાઓ ભાંગી આનંદ ઉપજ્યો અપાર રે આઠેય પહોર એ તો મસ્ત થઈને રહે સાધી સાહેબ સાથે તાર રે… સત વસ્તુમાં જેનું ચિતડું બળી ગયું ને ચારે વાણીથી એ પાર જી સપનાનો મોહ આવા ગુણીજન કરે નહીં હરદમ ભજનમાં હોંશિયાર જી વાસના બળી ગઈ, તૃષ્ણા ટળી ગઈ ને મોહની મટી ગઈ તાણાવાણ જી ગંગા સતી રે એમ બોલિયા રે પાનબાઈ સાચા સાધુની ઓળખાણ […]

અસલી જે સંત હોય તે ચળે નહીં કોઈ દિ કપટ નહીં મન માંહ્ય જી, ગુરુજીના વચનોને પરિપૂર્ણ સમજે પ્રજ્ઞી પુરુષ કહેવાય જી. દેહ રે મૂકે પણ વચન તૂટે નહીં ને ગુરુજીના વેચાયે વેચાય જી બ્રહ્માદિક આવી જેના પારખાં રે લેવે તોયે આ મરજીવા જીવી જાય જી … અસલી જે સંત અમરીયા બની જે નિતનિત ખેલે રે મરવું તો આળપંપાળ જી ત્રિવિધિનાં તાપમાં જગત બળે છે પણ એને લાગે નહીં જરી જોને ઝાળ રે … અસલી સંત. જીવનમરણની ફેર્યું જેણે ટાળ્યું ને લાભ ને હાનિ મટી જાય જી, આશા ને તૃષ્ણા […]

વીજળીને ચમકારે… મોતીડાં પરોવો રે બાઈજી… નહીતર અચાનક અંધારા થાશે જી… વીજળીને ચમકારે… મોતીડાં પરોવો રે બાઈજી… નહીતર અચાનક અંધારા થાશે જી… જોત રે જોતા માં દિવસો વિયા રે ગીયા રે બાઈજી એકવીશ હજાર છસ્સોને કાળ ખાશે જી… જાણીયા રે જેવી આતો અજાણ છે રે વસ્તુ… અધુરીયાને નો કે’વાય જી… કુપટ રસનો આ ખેલ છે અટપટો રે… આપી રે મેલો તો સમજાય જી… મન રે મુકીને તમે, આવો રે મેદાનમાં રે… જાણી લ્યો જીવ કેરી જાત જી… સજાતી વિજાતીની જુગતી બતાવુ ને… બીબે પાડી દઊ બીજી ભાત જી… પીંડ રે […]

મેરે તો ગિરિધર ગોપાલ, દૂસરા ન કોઇ; દૂસરા ન કોઇ, સાધો, સકલ લોક જોઇ …મેરે તો ભાઇ છોડ્યા બંધુ છોડ્યા, છોડ્યા સગા સોઇ; સાધુ સંગ બૈઠ બૈઠ લોક-લાજ ખોઇ …મેરે તો ભગત દેખ રાજી હુઇ, જગત દેખ રોઇ; અંસુઅન જલ સિંચ સિંચ પ્રેમ-બેલી બોઇ …મેરે તો દધિ મથ ઘૃત કાઢિ લિયો, ડાર દઇ છોઇ; રાણા વિષ કો પ્યાલો ભેજ્યો, પીય મગન હોઇ …મેરે તો અબ તો બાત ફૈલ પડી, જાણે સબ કોઇ; મીરાં ઐસી લગન લાગી હોની હો સો હોઇ …મેરે તો

મીઠા મધુ ને મીઠા મેહુલા રે લોલ એથી મીઠી તે મોરી માત રે જનનીની જોડ સખી! નહી જડે રે લોલ. પ્રભુના એ પ્રેમતણી પૂતળી રે લોલ, જગથી જૂદેરી એની જાત રે … જનનીની અમીની ભરેલ એની આંખડી રે લોલ, વ્હાલનાં ભરેલાં એના વેણ રે … જનનીની હાથ ગૂંથેલ એના હીરના રે લોલ, હૈયું હેમંત કેરી હેલ રે … જનનીની દેવોને દૂધ એનાં દોહ્યલા રે લોલ, શશીએ સિંચેલ એની સોડ્ય રે … જનનીની જગનો આધાર એની આંગળી રે લોલ, કાળજામાં કૈંક ભર્યા કોડ રે … જનનીની ચિત્તડું ચડેલ એનું ચાકડે રે […]

કાળજા કેરો કટકો મારો, ગાંઠથી છૂટી ગ્યો મમતા રૂવે જેમ વેળુમા વીરડો ફૂટી ગ્યો છબતો નહીં જેનો ધરતી ઉપર, પગ ત્યાં થીજી ગ્યો, ડુંગરા જેવો ઉંબરો એણે માંડ રે ઓળંગ્યો બાંધતી નહીં અંબોડલો બેની, ઇ મર ને છૂટી ગ્યો, રાહુ બની ઘુંઘટડો મારા ચાંદને ગળી ગ્યો આંબલીપીપળી ડાળ બોલાવે હે બેના એકવાર હામું જો અરે ધૂમકા દેતી જે ધરામાં ઈ આરો અણહર્યો ડગલે ડગલે મારગ એને સો સો ગાઉનો થ્યો ધારથી હેઠી ઉતરી બેની મારો સૂરજ ડુબી ગ્યો લૂંટાઈ ગ્યો મારો લાડખજાનો ‘દાદ’ હું જોતો રયો જાન ગઈ જાણે જાન […]

તમે મારાં દેવનાં દીધેલ છો, તમે મારાં માગી લીધેલ છો, આવ્યાં ત્યારે અમર થઇને રો’ ! મા’દેવ જાઉં ઉતાવળી ને જઇ ચડાવું ફૂલ ; મા’દેવજી પરસન થિયા ત્યારે આવ્યાં તમે અણમૂલ ! તમે મારું નગદ નાણું છો, તમે મારું ફૂલ વસાણું છો, આવ્યાં ત્યારે અમર થઇને રો’ ! મા’દેવ જાઉં ઉતાવળી ને જઇ ચડાવું ફૂલ, પારવતી પરસન થિયાં ત્યારે આપ્યો હૈયાનો હાર. – તમે….. હડમાન જાઉં ઉતાવળી ને જઇ ચડાવું તેલ, હડમાનજી પરસન થિયા ત્યારે ઘોડિયાં બાંધ્યાં ઘેર. – તમે….. ચીચણ પાસે પાલડી ને ત્યાં તમારી ફૈ ; પાનસોપારી ખાઇ […]

ઊંચા ઊંચા રે દાદા ગઢડાં ચણાવો, તે પે ઊંચેરા ગઢના કાંગરા. કાંગરે ચડીને બેની રેખાબા જુવે, કેટલેક આવે વરરાજિયો. પાંચસે પાળા રે દાદા છસેં ચડિયાત, ઘોડાની ઘૂમસે વરરાજિયો. કોઠિયુંના ઘઉં રે ઘેડી તારી જાને ખૂટવાડ્યા, તોય ન રીઝયો વરરાજિયો. ગૌરીના ઘી રે ઘેડી તારી જાને ખૂટવાડ્યા, તોય ન રીઝયો વરરાજિયો. જોટયુંના દૂધ રે ઘેડી તારી જાને ખૂટવાડયા, તોય ન રીઝયો વરરાજિયો. નદીયુંના નીર રે ઘેડી તારી જાને ખૂટવાડયા, તોય ન રીઝયો વરરાજિયો. હાથપગ ધોઈને દાદે રેખાબા દીધા, ધમકે રીઝયો રે વરરાજિયો.