---

શુકદેવજી ઓખાહરણની કથા કહે છે
ઓખાહરણ/કડવું-૨              (રાગ:કેદારો)

હું તો શ્રી પુરુષોત્તમ શિર નામું, હું તો સકળ પદારથ પામું;
વામું  રે, દુઃખ સકળ કુળીવર તણાં રે.

(રાગ:ઢાળ)

દુઃખ સકળ વામું કલેવરના, સુણતાં પાતક જાય;
ઓખાહરણ જે સાંભળે, મહારોગ થકી મૂકાય.

તાવ, તરીઓ એકાંતરીઓ, ન ચઢે તેની કાય;
ભૂતનો ભણકારો તેને, ન આવે સ્વપ્નામાંય.

પરીક્ષિત પૂછે કહોને શુકજી, ઓખાનો મહિમાય;
કોણ રીતે થયો, ઓખા અનિરુદ્ધનો વિવાહ.

પ્રથમથી તે નવમે સુધી, કહ્યા મને નવ સ્કંધ;
હવે દશમની કહો કથા, જેમ ઉપજે આનંદ.

હરિએ વૃંદાવનમાં લીલા કીધી, વાયો મધુરો વંશ;
પ્રથમ મારી પુતના ને, પછી પછાડ્યો કંસ.

પછી પધાર્યા દ્વારિકામાં, પરણ્યા છે બહુ રાણી;
સોળ સહસ્ત્રશત રાણી તેમાં, અષ્ટ કરી પટરાણી.

તેમાં વડાં જે રુક્ષ્મણી, પ્રદ્યુમન તેના તન;
પ્રદ્યુમનના અનિરુદ્ધિ કહિએ, કર્મ કથા પાવન.

આદ્ય બ્રહ્મા સૃષ્ટિ કરતા, મરીચી જેના તન;
મરીચીના સુત કશ્યપ કહીએ, હિરણ્યકશ્યપ રાજન.

વિષ્ણુભક્ત પ્રહલાદ તેને, વહાલા શ્રીભગવંત;
પ્રહલાદનો સુત વિરોચન, બળીરાય તેનો તન.

બળિતણો સુત બાણાસુર, જેનું મહારુદ્ર ચરણે મન;
એક સમે ગુરુ શુક્ર આવ્યા, ત્યારે બોલ્યો વચન.

અહો ગુરુજી, અહો ગુરુજી, કહોને તપમહિમાય;
શુક્ર વાણી બોલિયા, તું સાંભળને જગરાય.

ત્રણ લોકમાં ભોળા શંભુ, આપશે વરદાન;
મધુવનમાં જઇ તપ કરો, આરાધો શિવ ભગવાન રે.

બાણાસુરનું તપ-શિવે આપેલ વરદાન
ઓખાહરણ/કડવું-૩                          (રાગ:ઢાળ)

રાય તપ કરવાને જાય રે, એ તો આવ્યો મધુવનમાંય રે;
કીધું રાયે નિરમળ જળે  સ્નાન રે, ધરિયું શિવજી કેરું ધ્યાન રે. (૧)

રાય બેઠો છે આસન વાળી રે, કર જમણામાં જપમાળા ઝાલી રે;
માળા ઘાલ્યા સુગ્રીએ કાન રે, તોયે આરાધે શિવ ભગવાન રે. (૨)

રુધિર માંસ સુકાઇ ગયું રે, શરીર સુકાં કાષ્ટવત સમ થયું રે;
મહાતપીઓ કેમે નવ બોલે રે, એના તપથી ત્રિભુવન ડોલે રે. (૩)

વળતી બોલ્યા શંકરરાય રે, તમે સાંભળો ઉમિયાય રે;
એક અસુર મહાતપ સાધે રે, મારું ધ્યાન ધરીને આરાધે રે. (૪)

કોણ કહીએ જેના બાપ રે, તે તો માંડી બેઠો મહાજાપ રે;
તમે કહો તો વરદાન આપું રે, કહો તો પુત્ર ગણીને સ્થાપું રે. (૫)