બાળક માટે માતાનો ખોળો માત્ર સુરક્ષાનું જ નહિ નિશ્ચિત બની નિરાંતે શાંતિથી ઉંઘવાનું સ્થાન પણ છે. બાળક ગમે તેટલું દુઃખી હોય રડતુ હોય માતા તેને ખોળામાં લે ત્યારે શાંત થઈ જાય છે. આ જ રીતે મનુષ્ય માત્ર માટે ધરતી માતા સમાન છે. આ પૃથ્વી માત્ર મનુષ્યને જ નહિ પ્રાણી, પદાર્થ માટેનું આશ્રયસ્થાન છે. તે સુર્યની આજુબાજુ સતત ચકકર લગાવ્યા કરે છે. તે રાત્રીના અંધકાર, વરસાદ, વાવાઝોડા તેમજ સુર્યનો તાપ સહન કરે છે. છતાંપણ પદાર્થ માત્રને આશ્રય આપે છે. આમ, પૃથ્વી માનવ, પશુ, પક્ષી, જળ, પદાર્થ તમામની માતા ગણાય. આવી મહાન ધરતી માતાના ઉપકારનો બદલો તો આપણે વાળી શકવાના નથી પરંતુ તેનું સાચા હદયથી ભૂમિપૂજન કરી કૃતજ્ઞતા તો પ્રગટ કરી જ શકીએ. પૃથ્વી માતાના વિશાળ પટ ઉપર સમુદ્ર ઘૂઘવે છે. આકાશમાંની જોતા લાગે કે ધરતીમાતા સુંદર વસ્ત્રોથી સજ્જ થયા છે. સમુદ્રરૂપી સુ:દર વસ્ત્રોમાં સજજ ધરતીમાતા આપણને બોધ આપે છે કે તે જે રીતે વસ્ત્રો સતત પરિધાન કરીને પોતાનું શરીર ઢાંકી રાખે છે. લજજા મયાર્દામાં રહે છે તે જ રીતે તેના ખોળે રમતા માનવે પણ ખોટા અંગપ્રદશર્નોથી દૂર રહી વસ્ત્ર પરિધાન કરવા જોઈએ, અને મયાર્દામાં રહેવું જોઈએ જેથી ધરતી માતા શરમ ન અનુભવે. અહિં મનુષ્ય માત્રએ મયાર્દા ધર્મ પાળવો એવો ઉપદેશ મળે છે.
માતા બાળકના વિકાસ માટે ગમે તેવા દુઃખો સહન કરી લે છે, પોતાની પસે જે કંઇ હોય તે બાળકને અર્પણ કરી દયે છે. છતાં પણ બદલાની કોઈ જ આશા રાખતી નથી તેજ રીતે ધરતીમાતાના શરીર ઉપર અફાટ સમુદ્ર ઘુઘવે છે તેમાંથી કિંમતી રત્નો અને મોતીઓનો ખજાનો વિપુલ પ્રમાણમાં નીકળે છે, પરંતુ પૃથ્વી તે પોતાના સંતાનો મનુષ્યને સોંપી દયે છે. તેને આ અમૂલ્ય ખજાનાની કોઈ જ લાલશા નથી.