---

ગઝલગીતા

પ્રથમહિ ગુરુકો શીશ નવઊ | હરિચરણોમે ધ્યાન લગાઊ||

ગઝલ સુનાઉ અદ્રુત યાર   | ધારણ દે હો બેડા પાર  ||

અર્જુન કહે સુનો ભગવાના  | અપને રૂપ બતાયે નાના  ||

ઉનકા મૈં કછુ ભેદ ન જાના | કિરપા કર ફિર કહો સુજાના||

જો કોઈ તુમકો નિત  ધ્યાવે| ભક્તિભાવ સે ચિત્ત લગાયે ||

રાત દિવસ તુમરે ગુણ ગાવે |તુમસે દુજા મન નહિ ભાવે ||

તુમરા નામ જપે દિન રાત | ઔર કરે નહિ દુજી બાત  ||

દુજા નિરાકારકો ધ્યાવે  | અક્ષર અલખ અનાદિ બતાવે ||

દિનો ધ્યાન લગાને વાલા | ઉનમે કુણ ઉત્તમ નંદલાલા ||

અર્જુનસે બિલે ભગવાન | સુન પ્યારે કછુ દેકર ધ્યાન  ||

મેરા નામ જપે જપવાવે | નેત્રોંમે પ્રેમાશ્રુ છાવે  ||

મુજ બિનુ ઓર કછુ નહિ ચાવે| રાત-દિવસ મેરા ગુણ ગાવે||

સુનકર મેરા નામોચ્ચાર | ઉઠે રોમ તન બારમ્બાર ||

જિનકા ક્ષણ ટુટે નહિ તાર | ઉનકી શ્રધ્ધા અટલ અપાર ||

મુઝમે જુડકર ધ્યાન લગાવે | ધ્યાન સમય વિહ્યલ હો જાવે ||

કંઠ રુકે બોલા નહિ જાવે |મન બુધિ મેરે માહિ સમાવે ||

લજજા ભય રુ બિસારે માન | અપના રહે ન તનકા જ્ઞાન ||

એસે જો મન ધ્યાન લગાવે | સો યોગિનમે શ્રેષ્ઠ કહાવે ||

જો કોઈ ધ્યાવે નિર્ગુણ રૂપ | પૂર્ણ બ્રહ્મ અરુ અચલ અનૂપ ||

નિરાકાર સબ ભેદ બતાવે | મન બુધ્ધિ જહ થાહ ન પાવે ||

જિસકા કબહુ ન હોવે નાશ | બ્યાપક સબમે જયો આકાશ ||

અટલ અનાદિ આનન્દધન | જાને બિરલા યોગીજન ||

ઐસા કરે નિરન્તર ધ્યાન | સબકો સમઝે એક સમાન ||

મન ઇન્દ્રિય અપને વશ રાખે | વિષયનકે સુખ કબહુ ન ચાખે ||

સબ જીવોકે હિતમે રત | ઐસા ઉનકા સચ્ચા મત ||

વહ ભી મેરે હી કો પાતે | નિશ્ચ્ય પરમા ગતિકો જાતે ||

ફલ દોનોકા એક સમાન | કિન્તુ કઠિન હૈ નિર્ગુણ ધ્યાન ||

જબતક હૈ મનમે અભિમાન | તબતક હોના મુશ્કિલ જ્ઞાન ||

જિનકા હૈ નિર્ગુણમે પ્રેમ | ઉનકા દુર્ધટ સાધન નેમ ||

મન ટિકનેકો નહિ અધાર | ઈસસે સાધન કઠિન અપાર ||

સગુણ બ્રહ્મકા સુગમ ઉપાય | સો મૈ તુઝકો દિયા બતાય ||

યજ્ઞ દાનાદિ કર્મ અપારા |મેરે અર્પણ કર કર સારા ||

અટલ લગાવે મેરા ધ્યાન | સમઝે મુઝકો પ્રાણ સમાન ||

સબ દેનિયાસે તોડે પ્રીત | મિઝકો સમઝે અપના મીત ||

પ્રેમમગ્ન હો અતી અપાર | સમઝે યહ અસાર ||

જિસકા મન નિત મિઝમે યાર |ઉનસે કરતા મૈ અતિ પ્યાર ||

કેવટ બનકર નાવ ચલાઊ| ભવસાગર કે પાર લગાઊ ||

યહ હૈ સબસે ઉત્તમ જ્ઞાન | ઇસસે તુ કર ધ્યાન ||

ફિર હોવેગા મોહિ સમાન | યહ કહના મમ સચ્ચા જાન ||

જો ચાલે ઉસકે અનુસા | વહ ભી હો ભવસાગર પાર ||