---

ઓખાહરણ-કડવું-૩૩   (રાગ-સાખી)

 

ચંદા તું તો જીવો કરોડ વરસ, સ્વપ્ને થયો સંજોગ;

શાપ દઉં છું સૂરજ દેવતા, મુજ જાગે પડીઓ વિજોગ.

 

સ્વપ્નમાં મહારા પિયુજીશું, અમે કરતાં લીલા લહેર;

અમૃતરસ હું પીતી હતી, તેમાં તેં મેલ્યું ઝેર.

 

કંથ વિજોગણ કામની, ગઈ પંડિતની પાસ;

તમને પૂછું પંડિતો, એક દિન કીતના માસ.

 

ફરી ફરી પંડિત એ કહે, સાંભળ ઓખા કરજોડ;

એક પળ પિયુ વિના, લાગે વરસ કરોડ.

 

ઓખા પૂછે ઓ પંખીડા, તારી બે પાંખો માગીશ;

હું સજ્જનને મળી, તારી પાંખો પાછી દઈશ.

 

પાંખો પ્યારી પંથ વેગળો, તારો પિયુ કોણ જ દેશ;

કોણ રંગે તારો પિયુ હશે, પહેરે કોણ જ વેશ.

 

પિયુ વિજોગે પીળી થઈ,મારુ તનમન સુકાઈ જાય;

ગોરી તું વાહન ચઢી,તો મારો સ<દેશો ન લઈ જાય.

 

લેખ લખ્યા છઠ્ઠી તણા, તે મટી કેમ જાય;

કરમે લખ્યું તે ભોગવે, તેની પક્ષ કરે જદુરાય.

 

(રાગ:ઘરાડી)

 

મધ્ય નિશા સમે રે, માળીયામાં રોતી રાજકુમારી;

ક્યાં ગયો ક્યાં ગયો રે, બાઈ મારા સ્વપ્નાનો ભરથાર.

 

મીંઢળ મારૂં ક્યાં ગયું રે, બાઈ મારો ચુડલો હતો જે હાથ;

પીતામાં ઢળી ગયું રે, બાઈ મારે અમૃત આવ્યું જે હાથ રે.

 

પિયુ પરદેશિયા રે, ભૂંડા મને લીધી શે નવ સાથ;

આજ વેરણ થઈ રે, બાઈ મારા સ્વપ્ના કેરી રાત.

 

લાવ સખી વીખ પીઉં રે, બાઈ મારો કાઢું પાપી પ્રાણ;

હવે હું કેમ કરું રે, બાઈ મને વાગ્યાં વિરહના બાણ.

 

પાપી મારો જીવડો રે, ઓખાબાઈ પડતું મેલ્યું ધરણ;

રોતાં રોતાં જ્યાં ગયાં રે, ઓખાબાઈએ રોપ્યું વાડી વન.

 

નાથ મેલી ગયાં રે, બાઈ કોણ જનમનાં પાપ;

આજે વેરણ થઈ રે, બાઈ મારા સ્વપ્ના કેરી રાત.

 

જોબન મેં તો જાળવ્યું રે, જાણ્યું મારા પ્રભુને ભેટ કરીશ;

જો પ્રભુ નહિ મળે રે, હું તો મારા પ્રાણ તજીશ.